Mijn kind studeert niet … vier tips voor het motiveren van je kind!
Motivatie van ieder individu is even uniek als de persoonlijkheid van je kind. Eenzelfde aanpak zal misschien werken voor je dochter maar laat je zoon nog steeds zuchtend voor de tv zitten. Maar hoe zorg je er dan voor dat je kind gemotiveerd door zijn schoolcarrière loopt? Hopelijk geeft deze blogpost je iets meer duidelijkheid.
Eerst en vooral is niet elke motivatie hetzelfde. Er zijn twee soorten motivatie: intrinsieke en extrinsieke motivatie. We zijn zeer vertrouwd met het “als-dan” systeem van extrinsieke motivatie, dit wordt immers het meest toegepast in een professionele omgeving. Als je deze taak volbrengt, krijg je een snoepje. Ondanks dat dit het meest gebruikt wordt en ook redelijk gemakkelijk toe te passen is, wil je dat je kind intrinsiek gemotiveerd is om een taak te volbrengen. Het kaars-probleem van Dr. Duncker illustreert dit zeer goed.
Deze soort motivatie komt namelijk vanuit het kind zelf, heeft geen constante beloning nodig en zorgt doorgaans voor een beter resultaat. Het kind gaat creatiever om met zijn taak en heeft meer plezier tijdens het uitvoeren ervan.
Hoe kan ik als ouder voor die intrinsieke motivatie zorgen? Kan ik échte motivatie creëren in anderen? De volgende 4 tips kunnen je hierbij helpen.
Begin NU eens aan je huiswerk!
Voor intrinsieke motivatie is er nood aan autonomie. Indien een persoon het gevoel heeft dat hij zelf ervoor kiest om iets te doen gaat dit vaak gepaard met echte motivatie. Betrek je kind dus bij het maken van keuzes. Vraag wanneer hij zijn huiswerk gaat doen, i.p.v. te zeggen dat hij het dàn moet doen. Dit wil niet zeggen dat je geen advies kan geven, integendeel, geef je kind echter wel denkvrijheid door bijvoorbeeld te vragen waarom ze hun tijd zo hebben ingepland.
Hierbij is het ook belangrijk dat je kind beseft dat alle cijfers die hij haalt op school voor zichzelf zijn en niet voor de leerkrachten, ouders of om beter te zijn dan klasgenoten.
Maar ik haal NOOIT goede punten voor Frans
Vaak zijn studenten niet gemotiveerd omdat ze het gevoel hebben dingen niet tot een goed einde te kunnen brengen. Een gevoel van competentie is nodig om gemotiveerd aan een taak te beginnen. Daarom is het belangrijk om zowel positieve als negatieve feedback te geven.
Positieve omdat jongeren vaak dingen zwart-wit zien en over hun eigen vooruitgang heen kijken. Wijs daarom ook op kleine vooruitgangen, waardoor je kind merkt dat hij op de goede weg is. Focus hierbij vooral op het proces en niet enkel het resultaat.
Met negatieve feedback kan je samen met je kind analyseren waar het fout is gegaan, om zo duidelijk maken dat je het telkens beter kan doen. Het aanhalen van eigen ervaring kan ook hierbij helpen.
Mama, waarom moet ik dat doen?
“Omdat het moet”, is niet echt een goed antwoord als je motivatie wilt stimuleren in je kind. Neem daarom tijd om het nut van de opgelegde taak uit te leggen. Vaak hebben jongeren geen motivatie door onbegrip. Vanaf het moment dat ze te weten komen waarom ze voor iets werken vergroot de motivatie vaak vanzelf. Dit hangt nauw samen met de nood aan autonomie.
Als je op deze test een 8 haalt dan mag je morgen de hele dag gamen
In hoeverre kan je als ouder gebruik maken van beloningen? Het kaars-probleem van Dr. Duncker toont al meteen waarom een beloningssysteem vaak niet de beste optie is. Maar je kan zelf ook wel afleiden dat een beloning niet de beste drijfveer is voor motivatie. Dit zorgt voor een inconsistente motivatie die blijvende input nodig heeft.
Zijn beloningen dan altijd af te raden? Neen, het kan een goed middel zijn om je kind te feliciteren, de beloning mag gewoon geen doel op zich worden. Dit kan je bijvoorbeeld doen door de beloning niet aan te kondigen en ook niet een standaard te maken. “Wow, je hebt heel goed gewerkt voor je examens, dus nu gaan we naar een pretpark.” Dit moet natuurlijk niet materieel zijn, aanmoedigende woorden werken eveneens belonend!
